Terapia zajęciowa jest dyscypliną, która dynamicznie rozwija się na świecie. W Polsce także można zaobserwować jej przemiany. Terapia zajęciowa do niedawna kojarzona była w naszym kraju zwykle z arteterapią, co powodowało, że jej rola była umniejszana. Wykonywanie zawodu terapeuty również nie znajdowało uznania u polskich badaczy koncentrujących się na zawodach medycznych - stąd całkowity brak publikacji z tego zakresu.Monografia ma charakter pionierski zarówno w zakresie prezentowanej teorii jak i wyników badań własnych. Wpisuje się zatem w specyficzną niszę dotyczącą analizy aspektów wykonywania zawodu terapeuty zajęciowego w Polsce - socjalizacji do pełnienia roli zawodowej i jej atrybutów, kształcenia oraz percepcji zachodzących przemian ujmowanej z perspektywy aktywnych zawodowo terapeutów zajęciowych.z recenzji: dr hab. Krystyna Janicka, prof. IFiS PAN:Książka jest ciekawa i potrzebna, zwłaszcza dla praktyków. Autorka przedstawia zawód terapeuty zajęciowego, jego genezę, rozwój treści roli zawodowej i ewolucji kształcenia zawodowego od poziomu elementarnego do licencjatu i magisterium, co czyni terapię zajęciową dyscypliną akademicką. Omawiając stan prawno-instytucjonalnych regulacji, system przygotowania zawodowego i faktyczny stan praktykowania tego zawodu w Polsce Autorka uwzględnia perspektywę międzynarodową, a nawet światową. Wartościowym dopełnieniem obrazu kreślonego na podstawie literatury i danych obiektywnych jest prezentacja wyników badania własnego, którym objęto studentów ostatniego semestru kierunku terapia zajęciowa na poziomie licencjatu oraz pierwszych w Polsce absolwentów tej specjalności. Badanie to pozwala na wielowymiarową charakterystykę adeptów terapii zajęciowej m.in. w zakresie ich pochodzenia terytorialnego, motywów wyboru studiów, ocen praktycznej przydatności wiedzy uzyskanej w toku kształcenia, oczekiwań wobec pracy oraz pierwszych doświadczeń zawodowych.